به گزارش پایگاه خبری پدوک، نشریه انجمن اسب در آذرماه سال 56 مطلبی را در خصوص رکورد ارتفاع پرش درج کرده بود که به دلیل ناخوانا بودن متن آنرا در زیر آورده ایم.
پس از این مبارزه نوبت به عاشقان و شیفتگان پویسانس استقامت رسید که هدف بلند پروازی است. اگرچه خانم پاملا کاروتزر طراح و جادوگر پارکور را عقیده بر آنست که رفته رفته این رشته محبوبیت بین سوارکاران را از دست میدهد زیرا هنر کمتر در آن دیده می شود، با این وصف همه سواران حضور خود را اعلام داشته بودند که در اینجا می باید اضافه کنم که تماشاگر تسلط سوار و کارائی اسب را در این رشته بیشتر می پسندد چون انسان بلند پروازی را می پسندد و با تکیه باین خواست بوده است که در طول تاریخ چنین عروجی داشته است.
به باراژ نخست 17 سوار راه یافتند که از بین سواران کشور خودمان چشمها متوجه داود بهرامی با ملین، رامین شکی با ولکام گست، حسین مجذوب با اسکای، عزت اله وجدانی با شبرنگ، گلنار بختیار با ریکوست و علی اکبر رضائی با کاسل بود.
شوق و ذوق را میشد از چشمان تماشاگران خواند که جوانان خود را در عرصه مبارزه با خبرگان میدیدند. بلندترین ارتفاعی که تا آنروز سواران ما پریده بودند 1.80 متر بود.
در باراژ اول موانع از 1.50 متر تا 1.80 متر رسیدند. یازده سوار گذشتند و شش سوار بر جای ماندند. در بین یازده سوار سهم کشور ما در باراژ دوم چشمگیر بود، همین نکته تماشاگران را هیجان زده ساخته و چهار چشمی تلاشها را صحه میگذاشتند. از اینجاست که کارشناسان معتقدند که در رشته های ورزش ناشناخته و نو باید تنها با ورزشکاران و قهرمانان صاحب استعداد جلب توجه کرد و تالارهای ورزشی را رونق داد و پر از تماشاگر ساخت.
داود بهرامی، عزت اله وجدانی، گلنار بختیار و علی اکبر رضائی چهار مهره اصلی ما بودند که با هفت تن دیگر پیکاری نزدیک داشتند که در صدر همه باید از هوگو سیمون سوار اطریشی نام برد.
در باراژ دوم، مانع شماره پنج تا 1.90 بلند شد و مانع شماره شش 1.60 متر بلندی و 1.70 متر پهنا یافت.
در این دور داود بهرامی با چهار خطا از مبارزه باز ماند و علی اکبر رضائی هم چنین نتیجه ای داشت. عزت اله وجدانی با شبرنگ و گلنار بختیار هر دو رکورد جدیدی بجای نهادند و از 1.90 متر گذشتند. شش سوار به باراژ سوم رسیدند، در این مرحله مانع شماره پنج تا 2.05 متر بلند شد و مانع شماره شش 1.75 متر بلندی و 2 متر پهنا یافت. شکل و هیئت موانع هراس انگیز بود.
اینجا برای سواران ما چهار رقیب وجود داشت که عبارت بودند از هوگو سیمون از اطریش، هاک اشمیت از آلمان فدرال، مالتا داکستا از پرتغال و هوبر پارو از فرانسه. البته یک مانع دیگر هم بود که دو متر و پنج سانتیمتر بلندی داشت و بشکل دیواری پیش روی عزت اله وجدانی و گلنار بختیار قد کشیده بود.
در نخستین آزمایش هوبر پارو با چهار خطا به همراه هاک اشمیت مقام چهارم را صاحب شدند.
عزت اله وجدانی با اینکه با شبرنگ از 2.05 متر پرواز کرد ولی تعادلش بهم خورد و از مانع شماره شش به درستی نگذشت و هفت خطا گرفت، ولی رکورد ایران را شکست. هوگو سیمون با اسب خوبش تابار بدون خطا، مانوئل مالتا داکستا با ابین بدون خطا چشم به کار گلنار بختیار که آخرین سوار مسابقه بود دوختند.
گلنار بختیار که با اسب سرحال و قبراقش ریکوست همپای بزرگان از بلندیها جهید و سبب شد که تماشاگران در اوج هیجان در هوا پرواز کنند و از جان و دل کوشش افتخار آفرین او را بستایند.
سرانجام در رده بندی گلنار بختیار با حریفان اطریشی سیمون پرتغالی و داکستا اول شد. عزت اله وجدانی در رده ششم قرار گرفت. داود بهرامی، علی اکبر رضائی، هاروی اسمیت، دیوید بروم و ژان میشل گو در ردیف هفتم قرار گرفتند و بدین ترتیب بود که ما دومین روز را با رکورد جدیدی برای کشورمان پشت سر نهادیم.
