نخستین مسابقه ی پرش

نخستین مسابقه های پرش با اسب در نیمه دوم قرن هیجدهم در کشورهایی چون فرانسه۱۷۸۸، ایرلند ۱۸۶۵، روسیه ۱۸۶۱، انگلستان ۱۸۷۶ و امریکا برگزار شد. در آن زمان پرش از موانع یک حرکت پیشرفته درساژ بشمار می رفت و در سال ۱۸۷۵ به حرکات سواری عالی در نمایش مدرسه سمیور افزوده شده بود.

به تدریج مسابقات پرش جنبه بین المللی یافتند و در دومین دوره المپیک در سال ۱۹۰۰ مسابقه پرش در سه زمینه پرش ارتفاع، پرش طول و پرش گزیده برگزار شد.  در همین سال، یک مسابقه دو جانبه بین افسران آلمان و ایتالیا ترتیب داده شد که می توان آنرا نخستین مسابقه بین المللی بشمار آورد. در المپیک ۱۹۰۴ سنت لوئیس علیرغم پیشنهاد مکرر، مسابقه های سواری جزو بازیها قرار نگرفت، اما در دوره بعد کمیته بین المللی المپیک پذیرفت که این مسابقه ها در المپیک ۱۹۰۸ لندن برگزار شود، بشرط اینکه حداقل ۲۴ نفر از شش کشور داوطلب شرکت داشته باشند. ولی با وجود اینکه ۸۸ نفر از هشت کشور داوطلب شرکت شدند، در لحظه آخر مسابقه های سواری از جمله مسابقه ها حذف شد. بالاخره در المپیک ۱۹۱۲ استکهم مسابقه های سوارکاری در سه رشته درساژ، سه گانه و مسابقه پرش برگزار شد. در بخش پرش، برای پرش از هر مانع ۱۰ امتیاز در نظر گرفته می شود و به ازاء نخستین امتناع ۲ امتیاز، دومین امتناع و با افتادن اسب و سوارکار ۴ امتیاز و سومین امتناع و یا افتادن سوارکار فقط ۶ امتیاز از مجموع امتیازهای سوارکار کم می شد. بلندترین مانع این مسابقه دیواری به ارتفاع ۴۰/۱ متر و عریض ترین آنها مانع آب به عرض ۴ متر بود و تعداد موانع فقط ۱۵ عدد بود.

در سال ۱۹۲۱ با تاسیس فدراسیون جهانی سوارکاری، این رشته دارای انسجام بیشتری گردید. اما دوران شکوفایی آن در سالهای پس از جنگ جهانی دوم می باشد در این زمان بود که علاوه بر مسابقات المپیک، مسابقه های جهانی دیگری همچون قهرمانی پرش با اسب مردان جهان ۱۹۵۳، مسابقه قهرمانی پرش با اسب زنان جهان ۱۹۶۵، مسابقه های جام ملل و مسابقه قهرمانی تیمی جهانی (CSIE)و جامهای گوناگون پایه گذاری شد. اولین اعضاء فدراسیون بین المللی سوارکاری کشورهای فرانسه، سوئد، بلژیک، ایتالیا، دانمارک، نروژ، ژاپن، امریکا و آلمان بودند. کشور ایران نیز در سال ۱۹۵۹ به فدراسیون بین المللی سوارکاری پیوست.

بد نیست بدانید، بیشترین ارتفاعی که اسب و سوارکار رسما از روی آن عبورکرده اند، رکورد ۴۷/۲ متر است که در سال ۱۹۴۹ توسط مورالس از شیلی با اسب هواسو بجای نهاده شده است. رکورد رسمی طول نیز ۴۰/۸ متر است که در سال ۱۹۷۵ توسط آندره فریرا با اسب سامتینگ در حین یک رویداد بین المللی در آفریقای جنوبی پریده شده است. برای شکستن رکورد ارتفاع بایستی حداقل ۲ سانتی متر بلندتر و برای شکستن رکورد طول بایستی حداقل ۱۰ متر طویل تر از حدود ذکر شده پریده شود.

اسطوره های اسب کاسپین 94

با حضور ارزیابان جهانی اسب معرفی شد:

اسطوره‌های زیبایی اسب کاسپین

گیل نگاه: رییس هیات سوار کاری گیلان اسبهای برگزیده شده در جشنواره بین المللی زیبایی اسب کاسپین بزرگداشت زنده یاد لوئیز فیروز کاشف این اسب را اعلام کرد.

اسب کاسپین در معرض انقراض

اسب کاسپین، اسبی کوتاه قد و زیبای ایرانی است که به خطه شمال و جنگلهای حاشیه دریای خزر تعلق دارد و به عنوان یکی از نژادهای پایه در سطح بین‌المللی شناخته شده است و ذخیره ژنتیکی بسیار ارزشمندی محسوب می ‌شود.

تحقیقات علمی، کاسپین را به عنوان جد اسب اصیل خوزستان (عرب) و یکی از چهار جد اولیه اسبهای امروزی معرفی می کند و بر خلوص ژنتیکی آن صحه گذاشته‌ است.

تعداد این نژاد در جهان هزار و300 راس و در ایران حدود هزار راس تخمین زده می شود و به عنوان یک نژاد در معرض خطر انقراض محسوب می شود.

این ذخیره ژنتیکی با ارزش، نژادی بسیار مناسب برای آموزش سوارکاری کودکان و نوجوانان بوده و قابلیت آموزش پذیری و هوش بسزایی دارد.

این نژاد اصیل و زیبا که امکان پرورش آن در استانهای شمالی ایران وجود دارد و اصولا زادگاه این اسب در شمال ایران است به خارج فرستاده می شود و در کشورهای استرالیا، انگلیس و آمریکا پرورش می یابد اما در استان گیلان که سرزمین و موطن اصلی خود اثری جدی از پرورش و مطالعات مرتبط با این حیوان مشاهده نمی شود.