رینینگ - درساژ غربی
قبل از اینکه شاخه ای از مسابقات سوارکاری باشد یک سبک زندگی بوده و کماکان در بین بسیاری از گله داران استرالیایی - امریکایی – آرژانتینی - مکزیکی و کانادایی رایج است .
این ورزش به زندگی گله داران اسپانیا و بعد از آن مهاجران اسپانیایی به مکزیک و امریکا ( بیشتر تگزاس و کالیفرنیا ) و بعد ها به کانادا بر می گردد .
گله داران برای کنترل - جابجایی - جمع کردن یا جدا کردن دام هایشان به اسب های کارامدی احتاج داشتند که قادر باشند به سرعت تغییر جهت بدهند یا متوقف کنندو در گرفتن کوچکترین علامت از سوارکار شان که عموما با یک دست داده می شود بسیار سریع باشند زیرا که دست دیگر سوارکار بیشتر اوقات به کمند شلاق های بلند برای هدایت دام ها یا باز کردن یا بستن دروازه ای بند بود .
تاخیر در پاسخگویی به فرمان های سوارکار می توانست زندگی اسب و سوارکار و دام ها را به خطر بیندازد.
با گسترش شهر نشینی و تغییر زندگی مردم این شیوه از زندگی کمرنگ تر شده و بیشتر جنبه ورزشی و نمایشی پیدا کرد امروزه از این رشته که توسط سازمان سوارکاری جهانی نیز به رسمیت شناخته شده به عنوان درساژ غربی نام برده می شود اما زندگی بسیاری همچنان به این مهارتها بسته است .
