اسب درمانی، نوعی روش درمانی است که در آن از خصوصیات ویژه اسب جهت پیشگیری و یا درمان برخی از بیماری ها استفاده می شود. این شیوه درمانی می‌گوید سوار شدن بر اسب نه تنها لذت بخش است بلکه می‌تواند به آموختن مهارتهای ارتباطی و نیز به افرادی با ناتوانی‌های جسمانی یا روانی کمک کند. هدف اسب درمانی، آموزش سوارکاری یا طرز نشستن بیمار بر روی اسب نیست بلکه هدف اصلی، اصلاح یا معالجه بیمار و رفع مشکلات بیمار است. این روش درمانی از حوزه جسمانی فراتر رفته و به حوزه روانی نیز توسعه یافته است...
نقل است که ابتدا در زمان بقراط و بعدها ابن سینا برای درمان بیماری های لگنی از این شیوه درمانی استفاده می کردند. ابن سینا برای درمان قولنج یک مرد از گاو استفاده کرد. او بعد از دادن یونجه، آب زیاد و بزرگ شدن شکم گاو، فرد مریض را روی گاو نشاند و آن فرد درمان شد . البته آن موقع این افراد را روی گاو می گذاشتند و امروزه با اسب این کار را انجام می دهند چون تمام حیوانات چهارپا این خصوصیت درمانی را دارند . اسب درمانی هم بعد از تحقیق توسط چند کنجکاو در این زمینه کشف شد. این کشف مهم را هم اولین بار آلمانی ها و بلژیکی ها انجام دادند اما کلید کشف این حقیقت در دستان بقراط بزرگ است. او بعد از تحقیق در زمینه درمان توسط اسب به این نتیجه می رسد که حرکت اسب و در کل تمام چهارپایان چند بعد دارد ؛ یعنی چپ، راست و رو به جلو که باعث می شود لگن خاصره انسان وقتی سوار بر اسب است،تحریک شود و مفاصل لگن و ران انسان باز شود.این موضوع باعث برقراری تعادل در حرکات دیگری است که از هر نظر مناسب است چون تنها چارپای قابل آموزش و کنترل است.
اسب درمانی ابتدا در اروپا در دهه 1800 میلادی مورد استفاده قرار گـرفـت و از آن زمان به بعد ، اسب در کمک به انسان ها در طیـف وسیعی از مشکلات شخصی مثل افسردگی ، اضطراب ، اختلالات خـواب ، اختلال استرس پس از حادثه و به ویـژه در میـان سربازانی که از جنـگ بـر می گشتنـد نقش مهمی را ایفـا کـرد . ولی از دهه 1960، اسب درمانی کلاسیک ، بـطور رسمی مـورد استفاده قـرار گـرفـت و در سال های اخـیر هـم اسب درمـانی تـوسط درمـانگـران مختلف مثل کاردرمانگران، گفتار درمانگران و فیزیوتراپیست ها مورد استفاده قرار می گیرد.
اسب
درمانی برای مبارزه با اعتیاد به مواد مخدر، اوتیسم ، اختلالات تغذیه‌ای و
حتی کمک به بازپروری زندانیان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در تمامی
مراجعه ها، تجویز و راهنمای پزشک یا گفتار درمان و کار درمانگر باعث آشنایی
خانواده بیماران و معرفی شان به باشگاه های سوارکاری شده است. فلج مغزی،
تاخیر رشد، آسیب های مغزی، سکته مغزی، اوتیسم و معلولیت های یادگیری، سندرم
داون، اختلالات هیجانی، مشکل شنوایی، دیستروفی عضلانی، فلج، اسکولیوز از
جمله بیماری هایی است که اسب درمانی را جزو روش های درمانی شان تا به امروز
پیشنهاد داده اند.
