اساتید سوارکاری در سراسر دنیا بر این باورند که اگر اسب و سوار روی زمین تربیت شده و آموزش ببینند، نه تنها آینده ای روشن برای ایستادن بر روی سکوهای افتخار پیش رویشان است بلکه از اسب سواری تفریحی نیز لذت بیشتری میبرند.
اسب باید در میان دست ها، ساق ها و نشست سوارکارش آرام، مستقیم و به جلو حرکت کند. برای نیل به این مقصود باید درست تربیت شود و تنها راه تربیت صحیح، کار روی زمین است.
کیست که نداند هر ورزشکاری باید بدنی آماده، ساخته و پرداخته داشته باشد و درساژ به اعتقاد “دیوید هانت” از اساتید بزرگ رشته درساژ، یعنی بدنسازی اسب.
اسب با آمادگی جسمانی بالا در اثر تربیت صحیح، سوارکارش را به اوج لذت می رساند و همچنین خود از سواری دادن لذت میبرد، پس چرا خود و اسبمان را از این لذت محروم کنیم؟!
سوارکاری ورزشی است که صرف وقت و هزینه ای سنگین می طلبد. پس باید قدم در راه صحیح نهاد و دنباله روی بزرگان بود.
مهدی جمشیدخانی
