سر زمین های سبز
دوشنبه, ۸ آذر ۱۳۹۵، ۰۵:۲۴ ب.ظ
در پسِ گردنه‌های سرسبز، در دامنه کوههای پر درخت، در پیچاپیچ آبادی‌ها و
جنگل‌ها و دره‌های پر آب و در دامنه کوهستان‌های مه آلود، دهها بهشت کوچک
پنهان شده است. در هر کجای این مناطق بکر و بی‌بدیل که پا بگذاری، غرق
تماشای زیبایی‌های بی‌مانند و افسون کننده‌ای می‌شوی که در این سرزمین سبز
رخ نشان می‌دهند.
عطر نان‌های محلی، آوای چلچله‌ها، شکوفه‌های
بهاری، خروش آبشارها و چشمه‌سارها، همراه با جنگل‌های تو در تو و ارتفاعات
پرگل و گیاه، همه و همه دست به دست هم داده‌اند تا ییلاقات مازندران هر
کدام به یک بهشت کوچک برای بوم‌گردی تبدیل شود. مازندران بیش از 3 هزار
روستای ییلاقی و جلگه‌ای دارد که یکی از یکی زیباتر و جذاب‌تر است.
روستاهای ییلاقی مازندران، علاوه بر سرسبزی، با داشتن چشم اندازهای بدیع یخچال‌ها، چمنزارها و جنگل‌های مرتفع جلگه‌ای، مجموعه‌ای بسیار زیبا از صدها بهشت کوچک و دیدنی است. برای دسترسی به این ییلاقات، هرچند جاده فیروزکوه کمی طولانی‌تر است، اما به مراتب مسیر امن‌تری نسبت به جاده هراز است.
ییلاق گردی در پیچ و خم البرز
حدود ۳۵ سال پیش، جاده‌ای بر محور دره «بلده» ساخته شد که از میانه البرز مرکزی و شهرهای کوچک و روستاهای بکرش عبور می‌کرد. این جاده کوهستانی و پرپیچ و خم، هم رفت و آمد را برای ساکنان این مناطق راحت‌تر کرد و هم راهی تازه پیش پای طبیعت‌گردان گشود که تا پیش از آن، گشت و گذار در آنجا فقط با پای پیاده امکان‌پذیر بود.
این جاده تقریباً ۱۲۰ کیلومتری، بعد از «دوآب» در جاده هراز شروع می‌شود و تا «سیاه‌بیشه» در جاده چالوس ادامه پیدا می‌کند. در جاده هراز حدود ۴۸ کیلومتر مانده به آمل، پل «دوآب» را خواهید دید. بعد از دیدن تابلوی «هردورود»، به سمت چپ بپیچید، جاده‌ای که تقریباً در مسیر دره بلده ساخته شده است؛ جاده‌ای پرپیچ و خم و زیبا با روستاهای دیدنی و طبیعت تماشایی.
فیلبند؛تصویری از بهشت مازندران
اگر در این روزهای جان بخش بهار، خود را به روستای زیبای فیلبند برسانید، ابرها را زیر پای خود خواهید یافت؛ با تصویری اغواگرانه از طبیعت افسونگر مازندران که از تماشای آن، حیرت خواهید کرد.
فرصت سفر به این روستای زیبا را در فصل بهار از دست ندهیدکه برای فیلبندنشینان فصل عجیبی است، چراکه ممکن است در یک روز بهاری، همه پدیده‌های جوی از قبیل ابر و مه و باران و برف و تگرگ و رگبار و ناگهان رنگین کمان و هوای صاف و آفتابی را تجربه کنید که این خود، بر جذابیت این گشت و گذار خواهد افزود. بگذارید از مهم ترین جاذبه این روستا نیز بگوییم که خیلی‌ها فقط برای تماشای آن، راهی فیلبند می‌شوند؛ وقتی جاده‌ای را که انتهایش به فیلبند می‌رسد، بالا می‌روید، از میان ابرها خواهید گذشت!
آرامش در 40 کیلومتری چالوس
«دلیر» را باید دوست داشت، چون به معنای واقعی، زیبا و آرامش‌بخش است؛ طبیعت کم نظیری دارد با مردمانی ساده و بی‌آلایش که بیگانگی در کلبه‌های کوچکشان گم می‌شود و نگاه گرمشان سرشار از محبت است.
در پیچ و خم جاده چالوس، هنگامی که سیاه بیشه و هریجان را پشت سر می‌گذاری، به سه راهی «دزدبند» می‌رسی و این همان نقطه‌ای است که باید به مقصد بروی. از اینجا به بعد، از طریق جاده‌ای پیچ در پیچ و عبور از دره‌ای بسیار عمیق و زیبا که رودخانه چالوس رود از کنار آن می‌گذرد، به روستای دلیر می‌رسیم؛ روستایی در 40 کیلومتری چالوس با مراتع سبز، وسیع و پر برکت، نشسته بر دامنه قله بلند بالا و سرکشیده زرینه کوه.
دهکده دلیر از توابع شهرستان چالوس و منطقه «کلارستاق»، یکی از به یاد ماندنی‌ترین مکان‌های دیدنی استان سرسبز مازندران است. این دهکده در فاصله 63 کیلومتری شهر چالوس، از شمال به کلاردشت، از شمال غرب به حضار چال و قله ستبر علم کوه، از شرق به توابع مرزن‌آباد و از جنوب به منطقه طالقان محصور است.
«جواهر ده» و قصه جواهرات آن
برای شاعر شدن راه دوری نباید رفت! تنها باید ٢٧ کیلومتر از رامسر برانی در پیچ و خم کوهستانی به ارتفاع ٢٠٠٠ متر از دامنه‌های البرز؛ حالا اگر سرت را از پنجره ماشین بیرون کنی، هوای تازه را می‌بلعی و تصویر اساطیری جنگل‌های انبوه «سخت سر» را شکار می‌کنی؛ دیگر قول می‌دهیم، هم عاشق شده‌اید، هم شاعر!
مسیر دسترسی به ییلاق سنتی جواهرده، از منتهی‌الیه مسیر غربی رامسر به طرف گیلان منشعب شده است و با عبور از میان کوههای مشجر و در امتداد رودخانه خروشان صفارود ادامه می‌یابد و با شیب تند و افزایش ارتفاع در طول مسیر، به مقصد می‌رسد.
«گرسماسر»؛ باشکوه‌ترین ییلاق جنگلی
دشت‌های بسیار زیبا، کوههای بسیار بلند و چشمه‌سارهای بسیار خنک، این ییلاق را از ییلاقات دیگر متمایز می‌کند؛ از ارتفاعات «گرسماسر»، می‌توان تمام مناطق رامسر و تنکابن را به راحتی به تماشا نشست.
برای رفتن به این ییلاق جنگلی، از جاده تنکابن به رامسر وارد جاده هریس می‌شوید و رو به سوی کوههای سر به فلک کشیده، حدود یک و نیم تا دو ساعت رانندگی حرکت می‌کنید، در حالی که جنگل زیبای «دالخانی» را هم پشت سر خواهید گذاشت. معروف‌ترین ارتفاعات روستای گرسماسر، کوه سماموس است که روستای گرسماسر در دامنه شرقی آن و روستای جواهر ده در ضلع شمالی غربی آن واقع‌شده‌اند. روستای گرسماسر، یکی از مناسبترین مسیرهای صعود به این قله زیباست و به همین دلیل، کوهنوردان بسیاری برای صعود به سماموس، به روستای گرسماسر می‌آیند.
ملودی زیبای طبیعت در ییلاق «لپاسر»
آب فراوان و خاک حاصلخیز، این دشت را بی اندازه زیبا و دلفریب کرده است. از هر سو، سرسبزی و شکوفه های گل و گیاه است که می‌بینی؛ آب‌های روان آنقدر زیاد است که در تابستان، همه جا آب و گِل می‌شود و پا در گِل می‌ماند! بی‌جهت نیست آن را لپاسر گفته‌اند، که بی‌گمان پاهای بسیاری را «لپ» کرده و در کام کشیده است! «لپاسر» به مکانی و سرایی می‌گویند که باتلاق‌های آن، پاها را به کام می‌کشد و لپ لپ می‌خورد!
در لپاسر، علاوه بر زه آب‌ها که از ذوب برفاب‌ها پدید می‌آیند، دو چشمه بسیار بزرگ و پر آب هم روان است که به باور مردم محلی، برای هضم غذا و درمان ناراحتی‌های دستگاه گوارش، بسیار مفیدند. نکته جالب این است که در اطراف «لپاسر»، 7 ییلاق به اسامی جنت رودبار، اکراسر، چاک، چرته، نمکدره، ایزکی و جیررود قرار دارد که حتی با یک شب اتراق در یکی از این ییلاقات، بیش از یک هفته باید وقت صرف کنید.
بِرِنت؛ دیار سبزِ چشمه‌های کهن
بعد از عبور از شهر خوش آب و هوای فیروزکوه، راه سواد کوه را در پیش می‌گیریم. حدود 5 کیلومتری سوادکوه، در قسمت راست جاده، تابلوی کوچکی نصب شده است که با یک علامت فلش، شما را به دهکده «بِرِنِت» فرا می‌خواند.
ابتدا باید جاده‌ای باریک، اما خوش منظره را در پیش بگیریم که در حاشیه رودخانه با درختان برافراشته، ما را به دوراهی این روستا می‌رساند؛ یک ییلاق رؤیایی که در بالای ابرها و ارتفاعات سوادکوه رخ نشان می‌دهد. از اینجا به بعد، راه کمی دشوار می‌شود؛ خاکی و پر پیچ و خم و اندکی صعب‌العبور، اما با چشم‌اندازی بسیار زیبا و خیره‌کننده. این جاده خاکی با 8 کیلومتر مسافت، مثل یک مار خوش خط و خال، از کنار رودخانه‌ای پر خروش، ما را به بالاترین نقطه کوه می‌رساند. فکر ماهیگیری در این رودخانه و نوشیدن از آب خنک چشمه‌ای که بر فراز کوه قرار دارد، همان ابتدا همه را وسوسه می‌کند!
اتراق در زیباترین ارتفاعات مازیچال
اگر از جاده‌ای که از کلاردشت به سمت مازیچال می‌رود، مسیرتان را انتخاب کنید، باید حدود یک ساعت پیاده‌روی کنید تا به زیباترین ارتفاعات مازندران برسید.مسیر دسترسی به مازیچال، گرچه سخت و ناهموار است، اما توصیه می‌کنیم سختی راه را تحمل کنید و به منطقه‌ای بروید که در زیبایی، دست کمی از بهترین مناطق دیدنی دنیا ندارد.
مازیچال، منطقه‌ای است ییلاقی که روستاهای دراسرا، سی بن و کاظم کلا را شامل می‌شود. قسمت‌های پایین‌دست مازیچال، جنگلی و ارتفاعات آن کوهستانی است. دامداران روستاهای عباس‌آباد تنکابن، دام‌هایشان را از مسیرهای جنگلی برای چرای ییلاقی به مازیچال می‌آورند. به همین دلیل در بهار و تابستان، مسیرهای منتهی به مازیچال پر از گله‌های گوسفند می‌شود. در مازیچال میتوانید از بالای ارتفاعات آن، دورنمای زیبای شهر عباس‌آباد را تماشا کنید، خصوصاً هنگام شب که چراغ‌ها روشن می‌شود، از فراز مازیچال که به تماشای دوردست‌ها بنشینید، منظره‌ای زیبا و رؤیایی را می‌بینید که بسیار شورانگیز است.
بهشت کوچکی بر فراز ابرها
روبه دریای مازندران، نزدیک خورشید، در میان مه، بر فراز ابر، زیر بال پرنده‌ها، عروسی زیبا، تن‌آسوده است!
حالا باید بازهم جلو بروید برای یافتن آنچه باید یافت و دیدن آنچه باید دید. می باید از محوطه وسیعی که محل گردهمایی چوب‌ِ تر و برگ سبز است، بیرون بزنید و راه را ادامه بدهید رو به بالا، بازهم بالا و بالاتر!اینجا، جنت رودبار است، یک رودبار دیگر، غیر از رودبار قصران و غیر از رودبار منجیل، اما به سرزمین «پلهم» معروف است. «پلهم» نام یک نوع گیاه است که در کنار جاده‌ها می‌روید؛ همان گیاهی که بوی بدی دارد، اما دوای درد «گزنه» است. گزنه اگر تو را بگزد، «پلهم» به درد جانت می‌خورد.
غروب که می‌شود، گله‌های گاو از چرای روزانه به سوی روستا می‌آیند و روستا آماده می‌شود تا به سرعت در خواب شود. در خنکای شب که راه بروی، گستره وسیع‌تری از کهکشان راه شیری را می‌بینی و بوی تن گاوهایی به مشامت می‌رسد که خارج از طویله در کنار خانه‌‌ای از جنس خشت و چوب، آرمیده‌اند.
جاده‌ای که به سمت روستا می‌رود، رو به دره‌ای سرسبز دارد، دره‌ای که سمت راستش می‌شود تنکابن و سمت چپش می‌شود رامسر. دره چنان است که گویی پیاله‌ای است لبریز از مه و در این هنگام، تقدیم تو می‌شود تا سیراب شوی از شور و هیجان. پرچین‌های چوبی، باغ‌های سرسبز و شکوفه‌های سفید درختان را دربرگرفته‌اند و دروازه‌‌شان اغلب نیمه باز است؛ گویی که دعوتی است برای داخل شدن به بهشت کوچکی که فراتر از ابرهاست!
آلاشت؛ گشت و گذار در میان ابرها
آلاشت، یکی از روستاهای زیبای مازندران است که احتمالاً کمتر کسی به آن سفر می‌کند، اما این شهر زیبا، هم تاریخ دارد و هم طبیعت. در واقع، آلاشت پهنه‌ای سبز و مرتفع دارد که شما را در ارتفاعی بلند، مهمان ابر و آفتاب و جنگل می‌کند.
زندگی میان ابرها شاید یک تصویر و خیال رمانتیک باشد که برای بسیاری از شهری‌ها، حتی تصورش هم ناممکن است، اما در پهنه وسیع و کوهستانی مازندران، ییلاقات کوچک و بزرگی قرار دارند که این ابرهای سیال هر روز مهمان کوچه‌هایشان است. یکی از این ییلاقات مه‌آلودشمالی، آلاشت است؛ از توابع سوادکوه با قدمتی 300 ساله که در بیشتر ساعت‌های روز و ماه‌های سال، گذرگاه ابرهای پراکنده و مرطوب است. با گذر از جاده پرپیچ‌و‌خم و سرسبز آلاشت، به یک دوراهی می‌رسید که یکی از آنها به سمت امامزاده می‌رود و دیگری به روستاهای هلی چال و سواد رودبار.
در این جنگل انبوه به دلیل ارتفاع بالایی که دارد، همواره درختان در پوششی از مه فرو می‌روند و منظره‌ای بدیع و رویایی می‌آفرینند؛ نمایی که شاید تا به حال تنها در فیلم‌های تخیلی دیده باشید. بعد از آخرین خیابان بلند آلاشت که به مسجد امام‌حسین«ع» ختم می‌شود، پلکانی طولانی شما را به بالاترین نقطه آن می‌رساند که رصدخانه‌ای کوچک در آن بنا شده است؛ بنای گنبدی شکل کوچکی که شب‌ها میتوانید از دریچه رو به بالای آن، آسمان را رصد کنید؛ البته به شرطی که اگر ابرها، شما و فضای بالا سرتان را احاطه نکرده باشند!
رو به جنگل در زیباترین ییلاق «هزار جریب»
تالش و دیلمان و اشکور؛ دوهزار و سه‌هزار و هزارجریب، از مناطق زیبای نوار شمالی کشورند که عموماً نه اقلیم پربارانِ دامنه‌های شمالی البرز را دارند، نه خشکی و بی‌آبی کویر مرکزی ایران را، اما اقلیم کوهستانی و ارتفاعات سرسبز هزارجریب، تلفیقی از این دو نوع آب‌وهوا است.
مسیر دسترسی به منطقه بسیار زیبای هزار جریب، از جنوب نکا شروع می‌شود و به سمت «استخرپشت» ادامه می‌یابد. «استخر پشت» همان محل خوش آب و هوا و کمتر شناخته شده‌ای است که باید در آنجا اتراق کنیم.برای آغاز سفر، کافی است از کمربندی
